Usługi świadczone po 1 stycznia 2021 r Umowa handlowa między UE a Wielką Brytanią zawiera niedyskryminacyjny obowiązek, co oznacza, że usługodawcy lub inwestorzy z UE będą traktowani w Wielkiej Brytanii nie mniej korzystnie niż ich obywatele.
Należy jednak zauważyć, że odkąd Wielka Brytania wycofała się z jednolitego rynku, wszyscy brytyjscy usługodawcy i inwestorzy muszą przestrzegać obowiązujących przepisów krajowych, procedur i zezwoleń w państwach członkowskich, w których prowadzą działalność. W przypadku brytyjskich dostawców usług działających w wielu krajach / regionach UE oznacza to przestrzeganie (zwykle różnych) przepisów każdego państwa członkowskiego.
Rzeczywisty poziom dostępu do rynku zależy od sposobu świadczenia usługi, tj. Od tego, czy jest ona świadczona za granicą z kraju pochodzenia dostawcy:
• Przez internet,
• Poprzez usługi świadczone konsumentom w kraju / regionie, w którym ma siedzibę dostawca, np. Turyści podróżujący za granicę i kupujący usługi,
• Usługi świadczone przez lokalne firmy będące własnością zagranicznych usługodawców lub
• Świadczenie usług poprzez czasową obecność usługodawcy będącego osobą fizyczną na terytorium innego kraju.
W rzeczywistości możliwość świadczenia określonych usług lub inwestowania w określonych sektorach zależy również od pewnych zastrzeżeń umownych, które mogą zostać nałożone na brytyjskich usługodawców działających w UE w niektórych sektorach.
Umowa między UE a Wielką Brytanią zawiera również wybiegającą w przyszłość klauzulę „najwyższego uprzywilejowania”, która pozwala UE i Wielkiej Brytanii ubiegać się o bardziej preferencyjne traktowanie od Wielkiej Brytanii lub UE w ich przyszłych umowach handlowych, usługowych i inwestycyjnych z innymi krajami trzecimi. Umowa zawiera również klauzulę, która zachęca obie strony do rozważenia, czy istnieją przyszłe możliwości poprawy handlu między UE a Wielką Brytanią, świadczenia usług i relacji inwestycyjnych, z wyłączeniem usług finansowych.
Należy jednak zauważyć, że odkąd Wielka Brytania wycofała się z jednolitego rynku, wszyscy brytyjscy usługodawcy i inwestorzy muszą przestrzegać obowiązujących przepisów krajowych, procedur i zezwoleń w państwach członkowskich, w których prowadzą działalność. W przypadku brytyjskich dostawców usług działających w wielu krajach / regionach UE oznacza to przestrzeganie (zwykle różnych) przepisów każdego państwa członkowskiego.
Rzeczywisty poziom dostępu do rynku zależy od sposobu świadczenia usługi, tj. Od tego, czy jest ona świadczona za granicą z kraju pochodzenia dostawcy:
• Przez internet,
• Poprzez usługi świadczone konsumentom w kraju / regionie, w którym ma siedzibę dostawca, np. Turyści podróżujący za granicę i kupujący usługi,
• Usługi świadczone przez lokalne firmy będące własnością zagranicznych usługodawców lub
• Świadczenie usług poprzez czasową obecność usługodawcy będącego osobą fizyczną na terytorium innego kraju.
W rzeczywistości możliwość świadczenia określonych usług lub inwestowania w określonych sektorach zależy również od pewnych zastrzeżeń umownych, które mogą zostać nałożone na brytyjskich usługodawców działających w UE w niektórych sektorach.
Umowa między UE a Wielką Brytanią zawiera również wybiegającą w przyszłość klauzulę „najwyższego uprzywilejowania”, która pozwala UE i Wielkiej Brytanii ubiegać się o bardziej preferencyjne traktowanie od Wielkiej Brytanii lub UE w ich przyszłych umowach handlowych, usługowych i inwestycyjnych z innymi krajami trzecimi. Umowa zawiera również klauzulę, która zachęca obie strony do rozważenia, czy istnieją przyszłe możliwości poprawy handlu między UE a Wielką Brytanią, świadczenia usług i relacji inwestycyjnych, z wyłączeniem usług finansowych.
